ALIRAN QURANIYUN MUSLIM
Muslim al-Quran sahaja, juga digelar
anti-Hadis[1], [2], adalah Muslim yang mengikut al-Quran dan menganggapnya
satu-satunya teks suci dalam Islam. Mereka kebanyakannya adalah umat Islam
progresif, menolak semua Hadis dan Sunnah, pustaka yang disusun oleh para
cendekiawan kemudian yang mengkatalogkan riwayat-riwayat apa yang Nabi Muhammad
s.a.w. dilaporkan telah berkata dan lakukan, yang dianggap penting oleh Muslim
tradisional untuk agama Islam dan diamalkan oleh cendekiawan Islam tradisional.
ETIMOLOGI
Ahli al-Quran sahaja dapat juga
dirujukkan dalam banyak cara, contohnya Qur'āniyūn (Bahasa Arab: قرآنيون) dan Ahl al-Qur'ān/ahle Qur'an (Bahasa Arab: أهل القران),
kedua-dua diterjemahkan kepada "ahli al-Quran" (yang juga digunakan
dalam bahasa Inggeris), Penyerah, dan biasanya oleh pembangkang mereka munkiru
al-hadīth (Bahasa Arab: منكروا الحديث) (i.e. "penolak Hadis") dan juga istilah
lain.[3]
DOKTRIN
Ahli al-Quran sahaja secara umumnya
menganggap diri mereka sebagai "Muslim" sahaja, sebuah terma atau
gelaran yang diambil dari dalam al-Quran itu sendiri. Mereka tidak menganggap diri
mereka termasuk dalam mana-mana mazhab, seperti Ahli Sunnah Wal Jamaah atau
Syiah kerana mereka tidak menerima ajaran selain al-Quran, oleh itu sejagatnya
mereka menolak kedudukan muktamad yang berlandaskan Hadis oleh gagasan Muslim
ortodoks seperti yang berlaku di kalangan pelbagai pengikut Sunnah Sunni, Shia,
Sufi, Ahmadiyya and lain-lain mahzab pengikut Hadis dalam Islam. Sejauh mana
ahli al-Quran menolak kesahihan Sunnah tidak dapat dipastikan, namun
kumpulan-kumpulan yang lebih lama bertapak, telah mempersoalkan kesahihan
Hadith and menolak Hadith sepenuhnya untuk pelbagai sebab, antara sebab yang
paling utama ialah Hadis tidak pernah disebut di dalam al-Quran sebagai sumber
teologi dan amalan umat Islam. Hadis hanya direkodkan dalam bentuk tulisan setelah
lebih dari dua abad setelah kewafatan Nabi Muhammad s.a.w. Ahli al-Quran turut
melihat Hadis sebagai mempunyai ralat-ralat yang mempunyai percanggahan apabila
dibandingkan dengan al-Quran. Ahli al-Quran sahaja turut menolak fatwa
berasaskan Hadis dan isu-isu yang berkaitan dengannya.
SEJARAH
Terdapat sedikit sastera pada kewujudan
Quranist Islam sama ada dari sumber Islam ataupun luar.
Tulisan yang pertama berupa sejarah
Islam, sama ada dalam hadis atau Sirah memberi pandangan 'Quranist' Islam tidak
disebut. Walaupun hadis ini tidak dianggap sebagai sumber sejarah yang
dipercayai oleh Quranists atau oleh pengkritik barat piawaian yang paling
scriptual [4][5], yang mereka lakukan sekurang-kurangnya mata kepada isu-isu
kontemporari yang dihadapi oleh penulis pada masa mereka telah direkodkan. Jika
ideologi hadithist inovatif dikenakan pada Quranist lazim Islam abad selepas
teologi Quranist lazim, seperti yang didakwa oleh Quranists, tiada bukti yang
wujud tindak balas.
Terawal-jauh rehat mazhab dari teologi
tradisional Islam seperti yang dicatatkan adalah Khawarij mazhab, yang berbeza
dengan ketara dari ideologi Quranist. Tiada sebutan dibuat bentuk Quranist
Islam dalam pertikaian ini. Sama adalah Quranism yang disebut dalam perbahasan
kemudian teologi antara pelbagai sekolah seperti Muktazilah.
Panjang Quranist muncul dalam
kesusasteraan dalam abad ke-20. Salah penyokong utamanya adalah [Rashad
Khalifa]], yang mengasaskan [Amerika menyerahkan Antarabangsa]] mazhab dan
dibunuh oleh Muslim ortodoks. Ajaran Khalifa tertumpu pada penolakan Sunnah
sebagai pihak berkuasa satu yang dibuat Khalifa Quranist satu tetapi teologi
beliau termasuk ajaran yang telah tidak diterima oleh semua Quranists, termasuk
kepercayaan yang al-Quran mempunyai satu kod ajaib berdasarkan nombor 19,
bahawa dia sendiri adalah seorang utusan Tuhan, dan bahawa Al-Quran sekarang
ini rosak dan diperlukan dua ayat-ayat dikeluarkan.
Quranists mempunyai organisasi pusat dan
sebahagian besarnya menyebarkan ajaran mereka melalui internet. Quranists tidak
mempunyai masjid yang berbeza dan cenderung untuk berdoa di masjid-masjid Islam
yang ortodoks. Quranists kekal mazhab kecil dalam dunia Islam, dan masa sahaja
yang mereka mungkin telah membentuk peratusan besar penduduk adalah pada
hari-hari terawal Islam, yang tuntutan Quranists yang Quranist sepenuhnya
sekurang-kurangnya pada masa Nabi Muhammad, namun tiada sejarah wujud untuk
menyokong dakwaan ini.
PENARIKHAN
Sebahagian daripada kesukaran dalam
mewujudkan kredibiliti bersejarah bagi sekolah sama ada menggunakan kritikan
teks sekular adalah bahawa Al-Quran yang terawal lengkap terbukti oleh sains
datang dari abad ke-9 [6]. Earlier Quran fragments exist dating from the 8th
century CE and possibly the late 7th century CE[7]
Bagi sejarah, satu gambaran yang ganjil
muncul dua sekolah Islam dengan no rujukan sejarah: ideologi muncul hadithist
berdasarkan hadith yang tidak disebutkan di dalam al-Quran sendiri dan
direkodkan abad selepas fakta yang bersekedudukan, dan sebuah sekolah Quranist
Islam tidak mempunyai rujukan kewujudan dalam abad (atau kemudian) awal Islam.
Kedua-dua sekolah berdasarkan al-Quran, yang tarikh complition sendiri
tertakluk kepada perbahasan sekali sejarah tradisional diketepikan dan
radioaktif karbon dating digunakan untuk teks yang disediakan.
MAZHAB AWAL ISLAM
Penolakan ahli al-Quran sahaja terhadap
teologi Islam ortodoks
Perbezaan doktrin di antara ahli
al-Quran sahaja dengan Islam ortodoks merangkumi perihal kecil kepada teras
pusat kepercayaan seperti lima tiang agama Islam. Bahagian-bahagian yang
mempunyai perbezaan ketara adalah:
Syahadah (lafazan kepercayaan). Ahli
al-Quran sahaja melafaz 'lâ ilâha illallâh' (Tiada Tuhan melainkan Allah)
berbanding dengan Sunni 'lâ ilâha illallâh, Muḥammadur rasûlullâh' (Tiada Tuhan
melainkan Allah, Muhammad adalah Pesuruh Allah) and Syiah 'lâ ilâha illallâh,
Muḥammadur rasûlullâh, wa Ali –un- vali -ul –lah' (Tiada Tuhan melainkan Allah,
Muhammad adalah Pesuruh Allah, Ali adalah Wali Allah). Hanya lafazan Syahadah
ahli al-Quran sahaja yang menurut ayat seperti yang terkandung dalam al-Quran;
Wanita ahli al-Quran yang datang haid
boleh menunaikan Solat (sembahyang), memasuki Masjid dan menyentuh al-Quran,
dengan al-Quran hanya melarang wanita datang haid daripada melakukan
persetubuhan atau berkahwin dengan lelaki baru tidak kurang daripada tiga
kitaran haid pertama setelah meninggalkan suami, malahan al-Quran tidak lagi
menyebut lagi mengenai larangan-larangan lain mengenai perihal wanita datang
haid;
Al-Quran tidak menghuraikan bilangan
kali untuk sembahyang dalam sehari. Sebilangan ahli al-Quran sahaja
mentafsirkannya sebagai tiga kali manakala yang lain berpendapat sama dengan
bilangan ortodoks lima kali dalam sehari. Ahli al-Quran menolak alkisah Hadis
mengenai Miraj (perjalanan malam) di mana Nabi Muhammad SAW dikisahkan terbang
ke Masjid Aqsa di Baitulmaqdis di atas Buraq, diangkat ke Syurga langit ke-7
(Sidratul Muntaha), berjemaah dengan Nabi Musa serta Nabi-nabi yang lain, dan
menawarkan bilangan Solat yang diwajibkan oleh Allah dengan akhirnya ditetapkan
kepada lima. Pengikut-pengikut Hadis mempercayai bahawa kesimpulan daripada
peristiwa-peristiwa semasa Miraj, seseorang Muslim yang sekali doanya membawa
lima puluh kali ganda pahala daripada doa orang yang bukan Muslim, manakala
ahli Al-Quran menolak kesimpulan tersebut dan alkisah ini;
Jumlah Zakat. Pengikut Hadis menetapkan
2.5% daripada kekayaan mereka untuk zakat berdasarkan kaedah-kaedah dan
formula-formula yang ditetapkan daripada sumber-sumber sekunder, manakala ahli
al-Quran sahaja bebas memberi sedekah sebanyak mana yang diinginkan, dengan
al-Quran tidak menetapkan jumlah yang spesifik atau bilangan kali untuk memberi
zakat;
Ahli al-Quran tidak diikat oleh tatacara
spesifik rakaat golongan Hadis, dan juga mereka tidak menganggap terdapat
ganjaran tambahan jika Solat dilakukan di Mekah;
Sunat, sama ada lelaki mahupun wanita,
tidak memainkan sebarang peranan dalam teologi ahli al-Quran sahaja;
Sesetengah ahli al-Quran mengganggap
arak tidak dilarang dalam Islam dan larangan yang hanya terkandung dalam
al-Quran ialah elakkan membuat Solat jika mabuk[8], manakala golongan al-Quran
sahaja yang lain mentafsirkan larangan al-Quran bagi meminum arak[9] adalah
haram seperti mana golongan ortodoks Muslim lain;
Ahli al-Quran sahaja tidak menganggap
anjing sebagai tidak suci atau perlu dielakkan, manakala pemilikan dan
interaksi dengan anjing adalah dilarang bagi golongan ortodoks Muslim;
Ahli al-Quran sahaja adalah bebas untuk
terlibat dalam muzik dan tarian tanpa kekangan, kerana tidak tersebut pun di
dalam al-Quran mengenai larangan atau tidak mengalakkan aktiviti-aktiviti ini.
Komuniti ortodoks Islam pula membenarkan permit muzik and tarian hanya dengan
kekangan yang ketat;
Azan ahli al-Quran sahaja berbeza
daripada Azan golongan ortodoks Muslim;
Golongan ortodoks Muslim mengalakkan
cara pemakaian mengikut tatacara Nabi Muhammad atau golongan-gologan isteri
Nabi Muhammad, melibatkan janggut tumbuh kepada panjang tertentu, merapikan
kumis atau misai, memakai taqiyah (topi) dan memakai niqab atau hijab
(bergantung kepada mahzab) dan wanita tidak digalakkan atau dilarang daripada
berpakaian cara-cara lain seperti lelaki, memakai pakaian berwarna kuning,
sutera dan barang kemas emas. Pemakaian tidak memainkan peranan ketat dalam
teologi ahli al-Quran sahaja melainkan seseorang itu berpakaian sederhana
sepert yang termaktub dalam al-Quran, Surah 24:30-31. Seperti golongan ortodoks
Muslim, ahli al-Quran sahaja berbeza pendapat sama ada Quran mewajipkan wanit
memakai hijab untuk menutup rambutnya atau tidak. Namun begitu, bagi niqab pula
berbeza dengan golongan ortodoks Muslim, kerana niqab tidak memainkan peranan
dalam teologi ahli al-Quran sahaja;
Ahli al-Quran sahaja menolak bahawa
memberikan susu bada kepada lelaki dewasa yang tidak bertalian darah akan
membuatkannya (mahram), manakala sebahagian golongan Muslim sunni menyatakan
bahawa tindakan ini akan mengakibatkan mahram[10].
Penolakan ahli al-Quran sahaja pada
hukuman Islam ortodoks
Ahli al-Quran sahaja menolak
hukuman-hukuman utama yang dibenarkan dan dilaksanakan oleh Mazhab-mazhab Islam
Sunni and aliran Syiah Mazhab yang terlaksana selama lebih seribu tahun.
Antaranya:
Hukuman mati untuk golongan Murtad, oleh
kerana hukuman bunuh ini tidak termaktub di dalam al-Quran dan sepert dilarang
seperti mana Surah 2:256 dan Surah 18:29. Hanya Allah SWT yang berhak menghukum
golongan ini dengan api neraka.
Hukuman merejam batu untuk zina.
Sebaliknya, ahli al-Quran sahaja mengikuti hukuman yang ditetapkan al-Quran
iaitu hukuman 100 sebatan[11] oleh kerana al-Quran tidak membezakan antara
pezina muhshan (penzina yang berkahwin) atau ghairu muhshan (penzina yang belum
berkahwin) untuk hukuman ini, melalui penggunaan perkataan 'Zina' (Arabic: الزنا ) dalam Surah 24:2. Hukum Zina di dalam al-Quran
hanyalah 100 sebatan bagi kedua-dua belah pihak. Undang-undang Syariah ortodoks
mengenakan hukuman sebatan hanya kepada golongan belum berkahwin seperti mana
al-Quran, tetapi hukuman merejam batu sehingga mati kepada golongan sudah
berkahwin seperti mana Sunnah;
Keperluan empat orang saksi untuk
tuduhan zina iaitu mesti melihat penembusan jelas faraj semasa persetubuhan
(walaupun kemestian ini jarang diketengahkan dalam amalan), manakala al-Quran
hanya memerlukan empat saksi untuk tuduhan zina.
Hukuman mati untuk golongan homoseksual.
Al-Quran tidak menyebut hukuman untuk bagi golongan homoseksual melainkan
rujukan khas kepada komuniti Nabi Lut, suatu hukuman yang hanya Allah yang
boleh jatuhkan. Ahli al-Quran sebaliknya melihat sifat homoseksual sebagai dosa
yang hanya boleh dihukum oleh Allah pada hidup ini atau selepas hidup.
Hukuman memotong tangan bagi pencuri,
walaupun sesetengah golongan ahli al-Quran yang menyokong hukuman ini. Terdapat
perbezaan pendapat di antara golongan ahli Al-Quran disebabkan timbulnya
persoalan bagaimana mentafsirkan maksud perkataan Arab 'iqta' dalam Surah
5:38-9, yang mana sesetengah membaca maksudnya sebagai 'potong' manakala yang
lain membaca sebagai 'menyelar' (menanda cap dengan besi panas) atau 'mencegah
daripada bertindak' lantas melarang daripada memotong tangan.
Piawai hak asasi manusia antarabangsa
Ahli Al-Quran sahaja menyokong hak asasi
manusia antarabangsa dan menggalakkan pemahaman semula Islam sebagai
"suatu sistem kepercayaan yang sebenarnya serasi dengan nilai-nilai merdeka
dalam suatu dunia demoktratik"[12] di bawah sokongan Hudud (Arabic ح). Namun, terdapat ahli Al-Quran sahaja yang kekal
ortodoks bagi pendekatan terhadap hak asasi manusia, iaitu menyokong penuh
aplikasi undang-undang dan hukuman yang melanggar undang-undang hak asasi
manusia antarabangsa. Mereka menyokong hukuman yang dilarang di dalam
negara-negara bukan Muslim seperti memotong tangan untuk mencuri [13],
pensaliban, pemotongan anggota badan dan hukuman mati ke atas musuh perang[14]
kerana hukuman-hukuman tersebut termaktub di dalam al-Quran. Dalam apa pun kes,
dengan mengambil kira aplikasi hukuman mati dan pemotongan anggota badan dengan
mengambil kira taubat, pendekatan Quranis terhadap hak asasi manusia adalah
lebih selaras dengan piawai hak asasi antarabangsa berbanding dengan
undang-undang ortodoks Muslim/Shariah.
Al-Quran digunakan oleh ahli al-Quran
sahaja
Hampir kesemua golongan Quranis menerima
al-Quran Bahasa Arab seperti yang digunakan oleh kumpulan ortodoks Muslim, kecuali
golongan minoriti 'submitter' yang berpaling kepada apa yang mereka dakwa
sebagai al-Quran asli dengan mengeluarkan ayat-ayat 9:128-129 untuk dipadankan
teologi 'Quran Code 19' mereka. Seperti golongan Muslim ortodoks, Quranis
menerima al-Quran Bahasa Arab sebagai sumber berwibawa. Namun, tidak seperti
golongan ortodoks lain, Quranis menganggap al-Quran sebagai sumber muktamad dan
menolak Hadis serta Sunnah.
Golongan Quranist semakin aktif
menterjemahkan al-Quran Bahasa Arab kepada bahasa-bahasa lain[15], kerana
mereka menganggap kebanyakan penterjemahan oleh golongan ortodoks Muslim
mengandungi berdasarkan tanggapan peribadi ataupun disalahterjemahkan untuk
dipadankan kepada ideologi ortodoks. Al-Quran ortodoks kerap dipenuhi dengan
ulasan dalam tanda kurungan - berlandaskan Sunnah - sepanjang ayat-ayat
tertentu membuatkan pembaca mentafsirkan al-Quran melalui tanggapan
penterjemah, walaupun ulasan-ulasan dalam tanda kurung tidak wujud dalam
al-Quran Bahasa Arab. Walaupun begitu, ulasan dalam tanda kurunga tetap ada
tetapi jarang - atau langsung tiada- dalam penterjemahan Quranis. Quranis boleh
mencari nasihat maksud ayat-ayat tertentu daripada Quranis lain, tetapi guru
tiada hak kekuasaan yang diturunkan daripada Allah seperti di dalam Islam Syiah,
atau hak kekuasaan moral serta agama seperti di dalam Islam Sunni.
Walau bagaimanapun, penterjemahan
Quranis mengalami cabaran-cabaran yang sama bagi menterjemahkan sesetengah
perkataan-perkataan penting seperti penterjemahan ortodoks; contohnya, sesetengah
Quranis menyatakan bahawa Surah 4:34 dengan jelas membenarkan isteri yang
berdegil dipukul sepertimana yang dipersetujui oleh golongan ortodoks Islam,
manakala Quranis yang lain tidak mentafsirkan ayat-ayat tersebut sebagai
pukulan fizikal seperti mana penterjemahan 19.org menyatakan sebagai pisahkan
daripada mereka. Golongan Sunni dan Syiah pula memberikan ulasan tambahan
kepada Surah 4:34, dengan Sunnah mengatakan pukulan ke atas muka tidak
dibenarkan mahupun pukulan yang memberikan kecederaan kekal. Quranist pula
tiada ulasan tambahan mengenai isu ini. Cabaran-cabaran lain termasuklah sama
ada al-Quran membenarkan tangan seorang pencuri dipotong ataupun diselar, sama
ada minum arak dibenarkan dan sama ada Neraka adalah abadi ataupun seketika.
Sejarah
orang menolak hadis sebenarnya sudah panjang lebar, maksudnya ia sudah lama
berlaku. Ia bukan masalah baru. Saya tidak ingin membahaskan di sini secara
panjang lebar. Mungkin ia boleh dibahaskan di pentas lain seperti seminar, yang
boleh kita bentangkan kertas kerja mengenai isu ini. Antara yang popular dalam
sejarah penolakan hadis antaranya adalah golongan Muktazilah.
Golongan Muktazilah mengambil pendekatan
menolak hadis-hadis yang bukan dalam kategori mutawatir. Maksud mutawatir
adalah riwayat itu disampaikan oleh satu kelompok yang besar/ramai kepada satu
kelompok yang ramai yang mana mustahil dengan jumlah tersebut mereka berpakat
untuk berbohong.
Al-Quran sampai kepada kita secara
mutawatir. Maka mustahil untuk orang berbohong dalam menyampaikan ayat Al-Quran
kepada kita. Maka mereka terima Al-Quran. Sebaliknya, mereka menolak
hadis-hadis yang bukan mutawatir khususnya dalam bidang akidah, kerana akidah/
kepercayaan memerlukan keyakinan penuh dan pasti menurut pendirian muktazilah.
Jadi muktazilah hanya terima hadis-hadis yang mutawatir sahaja. Adapun
hadis-hadis lain mereka tidak mahu terima.
Itu muktazilah adalah sebenarnya
ideologi asas kepada anti-hadis. Tetapi kemudian datang pemikiran yang lebih
teruk lagi sehingga membentuk satu pemikiran Quraniyyun ini. Terbentuknya
ideologi Quraniyun ini sehingga menolak semua hadis dengan hujah-hujah yang
disebutkan tadi; Antaranya firman Allah, “Dia (Muhammad) tidak bercakap ikut
hawa nafsu, melainkan apa yang disampaikan adalah wahyu yang Allah wahyukan
kepadanya”, “Allah tidak tinggalkan sesuatu pun penjelasan dalam Al-Quran”
maknanya semua telah dijelaskan.
Kita ingin lontarkan beberapa persoalan
kepada golongan antihadis, dan perlu mereka jawab; dari mana mereka mendapat
tafsiran terhadap ayat-ayat Al-Quran yang mereka gunakan itu? Itu isunya. Jika
hendak dibandingkan tafsiran mereka dengan tafsiran Nabi Muhammad SAW, lebih baik
kita mengambil tafsiran Nabi Muhammad SAW. Ini kerana Allah berikan wahyu
kepada Muhammad, dan Baginda sampaikan kepada kita kitab Al-Quran. Jadi
siapakah yang paling faham wahyu? Adakah Baginda atau kita?
Kalau dia hendak mengatakan tafsiran dia
lebih baik dari tafsiran Muhammad SAW, dia kena buktikan apa kredibiliti dia.
Dia tidak terima wahyu sedangkan Nabi Muhammad SAW menerima wahyu, dan
Bagindalah yang paling faham tentang wahyu. Maka penjelasan Baginda adalah yang
perlu kita terima dan perlu kita dahulukan daripada penjelasan orang lain.
tokoh-tokoh sesat Quraniyun
PENOLAKAN KEPADA RASULULLAH
NABI MUHAMMAD S.A.W MELALUI PENOLAKAN KE ATAS SUNNAH DAN HADIS RASULULLAH S.A.W. MENJADIKAN MEREKA KAFIR KEPADA ALLAH DAN
RASUL-NYA.
Tiada ulasan:
Catat Ulasan